Prvi deo o pravim ,Montevideo' fudbalerima
http://sportisk.blogspot.rs/2018/01/sportske-licnosti-2.html
1. Dragoslav Mihajlović Vampir (1906-1978) je igrao fudbal i
bio policijski službenik u isto vreme! Bio odličan odbrambeni
igrač, al' na žalost imao ozbiljni prelom noge i morao se
oprostiti od fudbala nakon što je sa svojim BSK-om igrao protiv
Slavije iz Praga. Tada je potpuno radio posao policijskog
službenika i 1944, odlazi u Australiju i više se nije vratio u
domovinu. Vodio tamošnju ekipu SC Sale City i ekipu
jugoslovenskih doseljenika JUST u periodu 1950-1960).
Preminuo je od oboljenja bubrega.
2. Đorđe Vujadinović Nosonja (1909-1990) se rodio u Smederevu,
a njegov stric nije imao dece, pa ga posinio. Jedini klub za koji
je igrao jeste BSK, a kad su posle uspeha u Montevideu počeli
da primaju plate, na spisku se našao on (on nije želeo da primi
novac). Radio kao službenik u Narodnoj banci, II svetski rat
proveo u nemačkom zarobljeništvu i po povratku u zemlju,
posvetio se treniranju mlađih selekcija. Bio dugogodišnji trener
omladinaca i trener fudbalskim školama Partizan i OFK-a.
Po povlačenju iz fudbala, radio kao službenik u banci.
3. Branislav Bane Sekulić (1906-1968) kao igrač u podmlatku i
senior bio uspešan. Dospeo među prve naše profesionalne
igrače koji su otišli u inostranstvo, tokom II svetskog rata bio
u zarobljeništvu i posle toga, uspešan trener i pedagog (postao
je prvi trener Crvene Zvezde, a pre toga Vojvodine).
U periodu 1958-1960, bio selektor Švajcarske i tamo preminuo
posle višemesečne bolesti.
4. Teofilo Spasojević (1909-1970) igrao samo za klub Jugoslavija
odbranu i diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu.
Čudno jeste što u Montevideu nije odigrao nijednu utakmicu
(pre prvenstva je igrao), a drugi i poslednji meč sa
reprezentacijom je igrao u prijateljskom meču sa Argentinom
1930. (izgubili smo sa 3:1).
5. Momčilo Đokić Gusar (1911-1983) je bio uspešan u
fudbalskim danima, a prestao igrati fudbal u 1940. godini.
Radio kao šef računovodstva gradilišta hidroelektrane
Đerdap, bio trener Radničkom iz Niša, Boru i Timoku iz
Zaječara.
6. Ljubiša Stefanović Leo (1910-1978) je posle Montevidea
sa Ivanom Ivicom Bekom otišao da igra u francuskom
Setu i morao pre vremena završiti karijeru zbog teže povrede
kolena. Tokom rata bio mobilisan, boreći se u sastavu francuskih
jedinica i postao francuski državljanin. Trenirao juniore, ali
na žalost imao male prihode i u Nici radio kao čuvar parkinga
(tamo je preminuo od totalne nemaštine).
Нема коментара:
Постави коментар